සුදු මුදු දෑත අල්ලන්
පිය මනින්නට තුරු උයන් මැද...
මැව්ව හීනේ බොඳ කළත් නුඹ
සාප දෙන්නෑ සත්තකයි හෙට
අහිමි වූවත් රත්තරං නුඹ....
අකීකරු සිතට බොහො දුර යන්නට
පාර කැපුවේ නුඹයි...
කුලුඳුල් මල් පෙති සිප සනසන්නට අවසර දුන්නේ නුඹයි...
ගණඳුරේ වෙලී කඳුලැලි සලන්න උරුම කලේ නුඹමයි....
අනුරාගිනියේ මගේ ලෝකයේ රන් ගිනි දැල්ල නුඹයි....
No comments:
Post a Comment
නිකං ඉන්න එකේ කොමෙන්ට් එකකුත් දාගෙනම යන්නකෝ...!!!